Ik ben aan STAP Roeselare gestart aan mijn 12 jaar. Toen ik 8 jaar was ben ik gestart met viool in de muziekacademie van Menen en zo kwam ik in de vioolklas van Veerle Deleersnijder terecht die ook daar les gaf. Toen ze besloot alleen nog les te geven in STAP Roeselare ben ik haar gevolgd. Ik zag het niet zitten om van leerkracht te veranderen want bij Veerle was het goed. STAP kende ik wel al, want ik danste er al jaren.

Ik heb eigenlijk niet gekozen maar ben er in gerold. Iedereen deed viool en overal waren violen in alle maten. Dus ik begon ook met viool en doe het nog steeds.

Ja zeker. In corona-tijd tijdens de lockdown had ik nergens nog zin in. Viool, MCV, dans, school ... Dat online gedoe lag me niet. Ik heb die tijd heel moeilijk verteerd en achteraf zeer moeizaam weer opgetrokken.

Veerle Deleersnijder gaf me 10 jaar les. Ik ken haar en haar manier van lesgeven. Daarom ben ik haar ook gevolgd richting Roeselare.

Veerle, dank je wel voor je zachte niet té dwingende aanpak. Zo kreeg je me mee tot aan de eindstreep.

Ik liep school in de Levensboom Wevelgem, waar ik heel vaak mocht viool spelen. We vonden wel altijd een lied dat bij het thema of project pastte. Het gevolg was dat alle 10 de kinderen van mijn klas gestart zijn in de muziekacademie en begonnen zijn met een instrument. Het plan was samen een straatorkestje te vormen. Het bleef een droom. We gingen elk onze weg.

'Marisol' van Jeröme NAULAIS en 'Hope told a flattering tale' van Henry FARMER

Nog eens een duetje, kwartetje of kwintetje met mijn oma, tante, zus of nichtje, daar maak ik hen gelukkig mee.