Ik zal beginnen bij het begin. Dit startte voor mij aan een leeftijd van 6 jaar met muziekinitiatie. Dit groeide dan uit tot notenleer in mijn 3de leerjaar samen met dictie. Toen ging een wereld voor me open op muzikaal vlak, maar ook op het vlak van fantasie aan de hand van de toneeltjes. Het jaar erna ben ik begonnen met mijn instrument namelijk gitaar. In het 5de leerjaar leerde ik ook kennis maken met mijn 3de passie, namelijk zang. Sindsdien zit ik in het jeugdkoor van STAP: genaamd 'Schwoeng!' . In het 1ste middelbaar werd notenleer MCV of muzikale culturele vorming en dictie groeide uit naar speltheater en voordracht. In het derde middelbaar zat MCV erop en moest ik op vlak van toneel een keuze maken, daar heb ik gekozen voor speltheater. Nu staan we aan de vooravond van mijn Point Finals van Woord en gitaar.

Zoals je hierboven kunt lezen was zingen altijd al een passie geweest van mij. Daarom wou ik dit ook kunnen combineren met mijn instrument. De keuze van gitaar was dan snel gemaakt. De warme klanken, de warme kleur van het hout waaruit het instrument gemaakt is... Ik was meteen verkocht.

Woord is zoveel tegelijkertijd. In eerste instantie is het je fantasie de vrije loop laten. Geen remmen meer op je gedachten. Speelt je verhaal zich af aan zee en het volgende moment opeens op een vliegtuig? Geen probleem, dit kan! Vervolgens is het "je volledig geven". Dit is voor 9 jaar lang mijn uitlaatklep geweest. Ik liet me gaan en dit moet je ook doen. Wees niet bang om je te laten zien en speel wat in je opkomt. Ten laatste is het ook een fantastische groep die gevormd wordt. Met vrienden van school, maar ook nieuwe vrienden. Het is gewoon zo zalig om dan samen 'op reis' te gaan in elkaars fantasiewereld.

Eerlijk? Ja, toch enkele keren, vooral dan bij mijn instrument. Het vraagt veel tijd om te oefenen, om iets te kunnen spelen en dat werd moeilijk combineerbaar met het vele schoolwerk. Er was 1 moment waarbij ik echt zeker was dat ik ging stoppen, maar toen liet mijn leerkracht me eens de vrije loop gaan. Dan mocht ik doen wat ik wilde, namelijk mezelf leren begeleiden met gitaar. Dit zorgde ervoor dat ik opnieuw verliefd ben geworden op het instrument. Dus dankzij mijn leerkracht, maar ook dankzij mijn ouders heb ik volgehouden. Ze hebben me altijd gemotiveerd en gesteund.

Zoveel, ze hebben me zoveel bijgeleerd! Eerst zal ik beginnen met toneel. Dankzij de leerkrachten (Astrid Sercu, Benedikte Crombez, Angelo Vercamp en Karolien Verscheure) durfde ik in die fantasiewereld te stappen. Dankzij hen durfde ik alles geven van mezelf, durfde ik de "gekke" Lisa boven halen. Dus dank je daarvoor. Dan op vlak van muziek. Eerst en vooral een hele grote dankjewel aan Ann Vanoverschelde om me door deze jaren te krijgen. Dankzij haar heb ik de liefde voor mijn instrument opnieuw ontdekt. Ze heeft me helpen zoeken naar stukken die ik mooi vind, zodat ik mijn eigen stijl heb kunnen ontdekken. Ze geeft me vrijheid in wat ik wil doen. Zo ook bij mijn Point Final, ik had iets in mijn hoofd en ze helpt het tot leven komen. Dus dank je wel daarvoor!

Een enorme dankjewel aan alle leerkrachten die ik al heb vermeld! Maar een heel grote dankjewel aan Ilse Landuyt. Ze was mijn leerkracht notenleer en heeft me opgegeven om aan te sluiten bij het koor 'Schwoeng!'. Dankzij haar heb ik een fantastische vriendengroep bij gekregen en kan ik mijn passie delen met anderen met dezelfde passie. Ik kan haar maar niet genoeg bedanken, want Schwoeng! is niet alleen het koor waarin ik zing, maar ook mijn 2de familie. Dus DANK JE WEL! Dit leidt me naar de volgende mensen die ik wil bedanken en dat is het volledige team van Schwoeng!. Dank je wel aan Kristof Allaert, aan Lidwien Van Winckel, Anna Nuytens en Hans Helsen. Dank je wel, ik durf door jullie veel meer en dankzij jullie durf ik meer mijn stem te laten horen. Schwoeng is vaak een van de redenen geweest om door te doen met muziek. Want als ik ging stoppen met muziek, moest ik stoppen met Schwoeng en dat gaat gewoon niet. Dit is mijn leven geworden, dus zo'n grote dankjewel!!!!

Zoveel herinneringen die ik wil delen. Zoals bijvoorbeeld het eerste optreden met woord. Nog altijd halen we quotes uit die voorstelling naar boven. "De meisjes konden de spanning niet goed aan", blijft gewoon plakken. Het eerste concert met Schwoeng! in de Spil samen met Willy Sommers. De zovele lessen waarvan ik terugkom en me kapot heb gelachen. Het Europees Muziekfestival voor de Jeugd in Neerpelt met Schwoeng!, alle koorweekends, ... Gewoon te veel om op te noemen, maar ze blijven me altijd bij.

Met drama zullen we een up-to-date versie brengen van een stuk van een ZEER bekende Engelse schrijver, maar ik wil graag het geheim bewaren. Maar wees klaar om mee te gaan naar een eiland hier ver vandaan... Met gitaar zal ik 2 liedjes spelen. Het eerste is 'Nandy's song'. Dit heeft een soort jazzy sfeer en ik eindig met wat ervoor heeft gezorgd dat ik verder ben blijven doen. Hierbij krijg ik hulp van 2 TOP mensen. Opnieuw wil ik de spanning erin houden en zal ik niet veel meer zeggen.

2 tips voor 2 verschillende richtingen: Tip 1 is voor toneel. Wees niet bang, geef gewoon alles van jezelf en dan gaat het altijd wel goedkomen. Je kunt het, nu moet je het gewoon nog doen en ga er dan de volle 100% voor. Tip 2 is voor gitaar. Zorg ervoor dat je vingers warm blijven voor je moet optreden. Ik kan je verzekeren dat optreden of een examen afleggen met koude, stijve vingers geen aanrader is. Neem ook je tijd voor je begint met spelen om je te focussen, om in de sfeer te geraken van het stuk dat je gaat spelen. Maar vooral GENIET ERVAN!! Je staat niet iedere dag op een podium dus ga er volledig voor en GENIET!!!

Ik probeer eerst en vooral dit belangrijke jaar door te komen en af te studeren. Daarna kijk ik wat er nog op mijn pad komt. Ik hoop vooral om bij Schwoeng te kunnen blijven, want zoals ik al heb gezegd, stoppen met Schwoeng lukt gewoon niet. Ik zal ook nog altijd gitaar blijven spelen en mocht het lukken misschien bij de theatergroep van mijn volgende school gaan...