Mijn parcours startte toen ik 10 jaar was in de les dictie bij onder andere Shirley Sintobin. Na 4 jaar evolueerde dit naar Voordracht en Drama en uiteindelijk Voordracht en Toneel. Al snel kreeg ik les van Martine Geerninckx. Zij is eigenlijk mijn mentor geweest gedurende het ganse traject bij STAP, waarvoor dank. Ook Gino Debeyne heeft me tijdens de lessen Repertoirestudie erg geïnspireerd. Na een onderbreking van 6 jaar om in Gent te gaan studeren, ben ik uiteindelijk in de opleiding Dramaturgie en Spelcoaching verzeild geraakt. De eerste 2 jaren waren onder de vakkundige leiding van Martine Geerinckx en mijn afstudeerproject wordt dit jaar door Tom Ternest in goede banen geleid.

Goh, er zit zoveel in en uiteindelijk haal je eruit wat je eruit wilt halen. Voor mij was de opleiding Woord een uitlaatklep, even in een andere wereld zijn. Loslaten en genieten, dat heb ik geleerd. In mijn job spreek ik vaak voor groepen en door de opleiding heb ik daar eigenlijk geen schrik voor en sta ik met vertrouwen vooraan. Eigenlijk is het gewoon fun; samen zijn met vrienden, plezier maken, lachen...

Ja, zeker en vast. Ik durf soms nogal snel spreken en door Dictie, Drama, Voordracht en Toneel heb ik trucjes geleerd om trager te spreken zodat ik beter verstaanbaar ben. Dat helpt onder andere in mijn job, als ik iets moet uitleggen aan mijn team, training moet geven ... Ik heb een heel organisatorische job en de opleiding Dramaturgie en Spelcoaching is mijn speelterrein om dingen te proberen. Als regisseur komt er naast het artistieke ook heel wat organisatie bij kijken. Instructies geven, duidelijk uitleggen wat je concept is, hoe je de dingen ziet etc. zijn stuk voor stuk skills die je ook in het werkveld kan gebruiken.

STAP en de studies hier hebben ongetwijfeld mijn kijk op de wereld veranderd. Ik ben burgerlijk ingenieur van opleiding en dus heel analytisch geschoold, maar STAP bracht voor mij de balans met het artistieke. Als kind ging ik naar het theater om verwonderd te worden, door bij STAP een kijkje te nemen achter de schermen is de liefde voor het theater verder gegroeid. Je kijkt met een andere blik naar een voorstelling; hoe spelen de acteurs, wat is het decor, welke muziek wordt er gebruikt, welke lichtstanden worden er gebruikt, waarom doen ze dit of dat...? Een voorstelling wordt alsmaar rijker; er is zoveel meer als je maar durft verder kijken dan wat je ziet, hoort en voelt.

Ja, puber zijn... Gelukkig heb ik dan samen met mijn ouders beslist om toch verder te doen. Een beslissing die ik niet betreur.

Martine Geerinckx was gedurende het grootste deel van mijn traject mijn mentor. Soms oversteeg dat zelfs de lessen, zo wist Martine aan het feit dat ik mijn baard liet groeien dat ik een vriendin had. En of ze gelijk had, ik ben ondertussen met die vriendin getrouwd. Martine stond ook altijd klaar om je uit je comfortzone te trekken en kansen te geven. En hoe vaak kreeg ik niet op mijn donder dat ik te snel sprak en dus niet verstaanbaar was. Het heeft uiteindelijk wel geholpen. Ik ben Martine heel dankbaar voor wat ze voor mij gedaan heeft, de kansen die ik kreeg, de toffe gesprekken die we gehad hebben, de avonturen die we beleefd hebben ... Gino Debeyne en Carine Cobbe mogen uiteraard ook niet ontbreken in dit lijstje. De vele gesprekken en leuke lessen zullen mij bijblijven.Mijn afstudeerdproject bij Tom Ternest vind ik ook super leerzaam. Tom daagt me uit om dingen anders te zien en to think outside the box.

Ik maakte een voorstelling rond keuzes en keuzestress. Wat als iemand echt niet kan kiezen, wat dan.

Gewoon gaan, STAP is een veilige omgeving om dingen te proberen en bij te leren.

Ik heb nu de wereld van het zelf spelen bewoond, de wereld van het regisseren geproefd en dat smaakt naar meer. In welke vorm, op welke plaats, dat valt allemaal nog te zien. Je zal me zeker in de toekomst nog zien in een theaterzaal; hetzij in het publiek, hetzij op podium, hetzij naast het podium, hetzij aan de licht - en geluidstafel ...