Ik startte dit hele avontuur toen ik in de tweede kleuterklas zat, toen deed ik kleuterdans bij juf Lotte. Nadat zij besloot naar het buitenland te reizen, heb ik talloze leerkrachten gehad waarvan ik enorm veel bijleerde. Leerkrachten Lien en Chloé zijn degenen die ik het langst gehad heb en het meest van leerde. In die jaren ben ik ook steeds meer gaan groeien en kreeg ik een plaatsje in de précompagnie. Ik deed jaren lang ballet, maar besliste hiermee te stoppen omdat het te druk werd. Nu zijn het jazz en modern die ik nog steeds met hart en ziel elke week doe.

Elke muziek heeft haar melodie en als danser kun je op elke soort muziek bewegen. Het is vooral de disco muziek waarop ik niet kan blijven stilstaan. Showjazz vind ik dan ook het tofste om te doen!

Je bouwt een conditie op waarmee je op school in de LO-lessen een stapje voor bent. Sowieso als je danst, maakt dit je enorm gelukkig: er komen allemaal gelukshormoontjes vrij die je oprecht gelukkig maken. Na elke dansles kom ik met een grote smile terug thuis. Dans leerde mij veel over mijzelf, maar ik heb ook geleerd hoe je de ruimte optimaal benut en ik heb tevens kennis opgedaan over de geschiedenis van de dans en de verschillende dansstukken die we maakten (bv Rosas dans Rosas).

STAP betekent voor mij thuiskomen. Ik ga elke keer met een vrolijk gevoel naar de dansles en kom met een dikke smile op het gezicht terug. De leerkrachten van STAP hielpen mij mijzelf te ontdekken en mijn parcours voort te zetten. Naast het aanleren van danstechnieken, wordt er ook echt naar de leerlingen geluisterd. Elke les begint ook met: ‘Hoe gaat met met jullie?’ En wij kunnen vaak onze alledaagse verhalen kwijt. Ook krijgen wij in STAP steeds vaker onze eigen inbreng voor de choreo’s en oefeningen. Wij mogen zelf onze stukken deels in elkaar zetten waardoor we heel creatief kunnen zijn met dans. En niet enkel de beste dansers staan vooraan op het podium, iedereen schittert wel eens in een choreo.

Ik heb toch een moment gehad waar ik aan opgeven dacht, maar de leerkrachten motiveerden mij verder om verder te doen in wat ik deed. De groep zet je op zo'n moment ook aan om verder te doen, we moedigen elkaar aan tot we ons doel bereiken.

Ik heb via de leerkrachten enorm veel bekende dansstukken leren kennen. We keken in de les soms ook naar bekende choreo’s zoals bijvoobeeld Rosas danst Rosas. Via de dansschool kan je je ook vier keer per jaar inschrijven om in De Spil bekende stukken te gaan bekijken van bijvoorbeeld Ballet Vlaanderen.

De leerkrachten zijn natuurlijk de ster van heel het verhaal. Ze staan elke week weer klaar om jou verder te drijven in je hobby, om juist dat niveau hoger te gaan. Ze leren je elke les telkens weer een stukje dans of techniek bij, maar vooral leer je jezelf daarmee kennen. Je leert verschillende bewegingen te koppelen aan innerlijke verhalen en met dans kan je, zeg ik altijd, zoveel verwerken. De leerkrachten zijn er niet alleen tijdens die paar uurtjes per week, maar ook naast de dansles via berichtjes bijvoorbeeld. Ze zijn een enorme inspiratie voor veel van ons. Elk jaar is er ook een toonmoment en zij zijn degenen die alle dansjes maken, concepten bedenken, … zodat het voor ons en degenen die komen kijken weer een toppunt van het jaar wordt. Ook in de corona-periode deden de leerkrachten enorm hun best om ons gedreven te houden en telkens weer achter het schermpje te laten zitten om toch nog eens onze benen te strekken.

Dans is iets heel moois en intiems, je laat je lichaam zien aan elkaar en de kijker. Je zet je open om jezelf te leren kennen en aan anderen te tonen. We leerden vaak met elkaar dansen in duetten waarin je elkaar aanraakt en je letterlijk aan de ander overgeeft. Daardoor creëer je een enorm speciale band. Dansers zijn ook enorm sociaal, soms dansen we met andere groepen en dat verloopt telkens heel vlot. Je leert zowel sociale als fysieke contacten leggen.

Onthoud vooral: geniet van het moment en dans/speel/zing het met heel je hart denk niet te veel na en laat alles op je afkomen. En ontvang achteraf het applaus zo intens mogelijk.

Ik heb al veel nagedacht over wat er gebeuren zal er als ik naar het hogere ga. Zal ik nog kunnen dansen dan? Maar ik koos ervoor om in de studentenstad niet op kot te gaan, maar gewoon thuis te blijven en te pendelen zodat ik nog steeds naar de dansles kan blijven komen. Want als ik niet meer kan dansen, verlies ik een stukje van mijzelf dat ik absoluut niet wil verliezen, het is iets schoons, intens, liefdevol en iets waarvan ik enorm veel geleerd en genoten heb.