Waarom koos je voor jouw instrument? Ik heb lange tijd getwijfeld tussen viool en piano, maar toen zag ik een dame op tv (ik denk zelfs VIJFtv) 'Für Elise' spelen en de drang om dat ook te kunnen was gewoon onweerstaanbaar.

Wat houdt een opleiding Woord precies in? Woord leert je de liefde voor tekst en taal kennen. Het leert je vooral jezelf kennen. Voor je het weet kom je plots jezelf tegen in een tekst en dan komt de vraag hoe je daarmee omgaat. Het leert je een boom niet te zien als een boom, maar als een wezen in de wereld met gedachten en gevoelens. Daar komt ook de verlossing van jezelf bij kijken, even je ego aan de kant schuiven en in de huid van een ander kruipen. De lessen woord waren altijd een uitlaatklep voor filosofie, verdriet, geluk, kunst, etc. Je wist dat je nooit twee keer dezelfde les zou hebben. Je wordt ook fijngevoeliger voor mensen om je heen en met name je medespelers; hoe benader ik iemand of hoe kunnen wij op een andere manier dezelfde boodschap in dezelfde ruimte overbrengen? Ook het theoretisch aspect is niet weg te denken; het maakt je aandachtiger voor geluid, belichting, ruimte en context. Langzaam aan neem je het denkpatroon van makers en spelers onder de loep en wordt zo ook je eigen proces in gang gezet. Kortom: rozen zijn rood, smurfen zijn blauw, een leven zonder woord is jammer voor jou!

Kan je iets vertellen over de rol van je leerkracht(en)? Eerst en vooral wil ik Brecht Degryse bedanken die mij in al die jaren steeds doorheen mijn luie en onzekere buien heeft weten te sleuren en mij keer op keer terug wist te motiveren. Aandacht voor details en hoe muziek tot je spreekt heb ik volledig aan hem te danken. Ook zou ik compleet verloren zijn zonder zijn auto-rij-tips over pedalen :). Ik denk dat woord mij nooit zo vastgeketend zou hebben tussen zijn letters zonder Siska Viaene. De lessen voelden nooit aan als lessen, maar eerder als een creatieve ontploffing. Door haar ben ik ook vaker beginnen mediteren. Als we weer eens met een existentiële crisis kampten, konden we steeds bij haar terecht. Je wist dat je met gelijk welk onderwerp welkom was in de les. Ze liet je ook echt graven naar jezelf, maakt niet uit hoe diep je moest gaan; wat zegt die tekst tot jou. Ik ben haar verschrikkelijk dankbaar, niet alleen voor haar lessen, maar ook om de hartverwarmende persoon die ze is. Karolien Verscheures lessen waren altijd een verrassing, je mocht nog gissen zoals je wou, je werd toch weer omvergeblazen. Ik leerde verschillende soorten theater door haar appreciëren alsook het Vlaams televisielandschap waar ik vaak over heen keek door netflix... Ondanks onze drukte stond ze steeds gepassioneerd en standvastig voor de lessen met oneindig veel geduld, het was steeds fijn om in haar lessen te zijn, bedankt daarvoor :). Gino Debeyne en zijn onafscheidelijke koffie met zoete koek zullen ook nog lang blijven nazinderen. Ook al was het soms moeilijk, ben ik hem dankbaar dat hij ons vaak rollen liet spelen die ver van ons afstonden, zo leer je ook theater. Hij stond altijd open voor onze input waardoor we ons ook echt betrokken voelden en zo een hechte groep konden vormen. Hij was streng, soms moesten we scenes opnieuw en opnieuw spelen tot het goed was, maar daardoor bloeide er steeds een prachtig resultaat uit. Ik heb heel wat opgestoken uit zijn lessen en daar ben ik hem zo dankbaar voor.

Maakte je vrienden in de academie? Oh ja! Heel wat. Sommige zijn doorheen de jaren heen wat verwaterd, maar anderen zijn mijn dichtste vriendinnen geworden die nog lang niet van mij af zullen zijn.

Wat miste je het meest tijdens de Corona periode en waar kijk je naar uit? Ik mis het meest de lessen dramalab waar we met 25 mochten zijn, maar ook gewoon het spelen met iemand i.p.v. alleen. De Spil, de voorstellingen, het zoeken naar je plaats in de zaal, een babbeltje met degene naast je slaan, de spanning wanneer de lichten uitgaan, het geïrriteerd zijn als het weer te lang duurt, de zaal uitlopen en terug de realiteit in slabakken mis ik. Heel erg.