Beschrijf in het kort je parcours bij STAP Als klein ukje werd ik betoverd door een straatmuzikant die viool speelde, vandaar dat ik al snel in mijn derde kleuter met vioolinitiatie startte. Juf Gwen leerde me mijn eerste nootjes en nu 13 jaar zwoegen en zweten later, speel ik mijn laatste noot bij Veerle. Viool was af en toe zoals een onhanteerbare, lastig kleuter, die je wel eens door het raam wil smijten. Gelukkig wist Veerle altijd weer de liefde voor viool in mij aan te wakkeren. Viool is een pittig instrument en heeft mij leren doorzetten. Dat kleine ukje was zich ook altijd aan het verkleden en als er ergens een show te stelen viel…, ik hoef er volgens mij geen tekening bij te maken. Ook verzon ik altijd verhaaltjes, later ging dit dan verder in het schrijven van eigen scripts en die ook regisseren. Toen in mijn middelbaar begon ik mee te doen aan theaterstukken. Ik wou steeds meer en stroomde in het derde in in de richting woord. Sinds dag één staat Ciska me bij. Ze dwingt me tot het uiterste te gaan en zo iets te creëren waar ik trots op kan zijn. Ook Angelo en Martine zijn inspirerende leerkrachten, die ik nooit zal vergeten. Ze leerden me verder kijken dan mijn neus lang is en lieten mij nieuwe werelden zien. Allemaal dragen ze op hun manier een steentje bij aan de persoon die ik nu ben.

Wat betekent de academie voor jou? Stap was voor mij soms eens zuchten, maar vooral plezier. Wanneer ik na een lastige schooldag een les toneel heb, kom ik altijd herboren terug thuis. (Duiding bij het zuchten; op zaterdag om 7 uur uit je bed komen voor samenspel is soms teveel van het goede ;-) . )

Wat zijn je verdere plannen nu je afgestudeerd bent? Volgend jaar zie je me shinen op de rode loper met een Oscar in mijn hand ;-). Ik hoop mijn grote passie toneel verder te kunnen doen. Viool zal ik af en toe nog spelen, maar eerst gun ik mezelf wat rust.