Beschrijf in het kort je parcours bij STAP Lang geleden speelde ik veel en graag piano in de academie te Gent, maar wilde toen ik 18 was geen conservatorium volgen: ik had veel podiumvrees en was geen hoogvlieger. Ik studeerde aan de KUL Musicologie en Kunstwetenschappen en kwam in STAP werken als didactisch assistent. Ondertussen had ik veel pianoliteratuur in mijn vingers zitten, maar veel hedendaags repertoire had ik nog niet gedaan. Met veel plezier volgde ik toen de voortgezette opleiding bij Hans Cafmeyer, speelde er Ravel, Prokofiev en Cage. Maar ergens bleef pianospelen toch altijd een strijd. Het was nooit écht goed. Een mooie forte maken bijvoorbeeld, dat is nooit gelukt. Omdat oude muziek mijn lievelingsmuziek is, schreef ik me ook in voor klavecimbel. Mijn eerste cassettes waren trouwens gevuld met Monteverdi, Bach, Rameau, Purcell, netjes van Radio 3 geplukt; een echte oude liefde dus. We bezochten met ons gezin vroeger elke editie van het Musica Antiqua festival in Brugge en ik herinner me dat ik van de tentoonstellingsbrochures altijd kaftpapier maakte voor mijn schoolboeken. Onderbroken door de komst van vier kinderen en wat gefrustreerd door de ellendige manier van werken: thuis op piano de noten leren en in de les op klavecimbel spelen (ik huiver nu als ik er aan denk) is mijn opleiding klavecimbel in STAP geen vloeiend parcours geweest. Maar twee jaar geleden ben ik er dan helemaal voor gegaan: Hilde Rosseel, mijn leerkracht, en ik zijn dan tot over de landsgrenzen heen op zoek gegaan naar een instrument voor mij, maar vonden niet echt iets. Momenteel bouwt Jean-Luc Wolfs een instrument voor mij; ondertussen kan ik sinds augustus gebruik maken van een oud oefeninstrumentje dat hij me uitleent. Dat is een beetje een kantelpunt geweest in mijn opleiding: ik kon écht beginnen werken aan het typische touché dat nodig is en kon veel meer tot in de details werken. Net op tijd voor mijn Point Final eigenlijk. Ik had bovendien het geluk in het kader van de kamermuziekstage les te kunnen krijgen van John Whitelaw. Op het einde van zo'n dag heb je zoveel tips en nieuwe inzichten waar je mee aan de slag kan. Een mooie aanvulling op de wekelijkse lessen.

Wat betekent de academie voor jou? Ik kan niet in woorden uitdrukken wat Hilde voor mij betekend heeft. Niets ontgaat haar als je speelt in de les. Haar eerlijk oordeel, haar geduld en haar bekommernis om tot het uiterste te gaan voor een muzikale uitvoering, dwingt mij kritisch te leren luisteren naar mezelf. Ze leeft erg mee met haar leerlingen, dat is zo mooi om te ervaren: ik voelde me altijd gesteund, ook op momenten dat het niet lukte. Het is niks overdreven als ik zeg dat ik de dagen tel tot het terug les is. En ik mag op haar prachtig instrument spelen tijdens mijn Point Final, als dat geen cadeau is. Ik ben haar ont-zet-tend dankbaar.

Wat zijn je verdere plannen nu je afgestudeerd bent? Er staan nog zoveel componisten op mijn verlanglijstje: Frescobaldi, Froberger, … ik wil nu gewoon verder. En af en toe eens voor publiek spelen, daar leer ik veel van. Met veel plezier zal ik dus de voortgezette opleiding volgen. En ondertussen een Masterclass volgen, een concert bijwonen, … en heel graag wil ik ook ooit de voortgezette opleiding Instrumentaal Ensemble volgen.