Ik startte met dwarsfluit spelen toen ik in het 3de leerjaar zat. Ik werd een jaartje te vroeg ingeschreven, maar daar werd geen probleem van gemaakt. Ik mocht gewoon mijn opleiding verderzetten. Ik volgde dwarsfluit bij Els Dedecker.

Ik heb discipline opgebouwd en dit kon ik in school ook zeker toepassen. Je leert ook je gevoel uiten op een bijzondere manier.

Ik ben heel erg fier dat ik mijn opleiding in STAP heb volbracht. Het was een leuk, maar soms ook lastig traject. Voor mij is het doodnormaal om nu in STAP binnen te komen. Het geeft met zeker en vast een vertrouwd gevoel.

Toen ik de overgang ging maken van het lager naar het eerste middelbaar, stond ik op het punt om te stoppen met dwarsfluit spelen. Ik dacht dat het niet meer te combineren zou vallen met school en vond even de moed niet meer om nog door te doen. Op dat moment was het genoeg geweest. Gelukkig heeft Els mij kunnen ompraten. Met enkele goeie gesprekken met haar en mijn ouders heb ik dan toch besloten om door te gaan. Daar ben ik nu heel blij om. Ik zou heel veel spijt gehad hebben als ik toen zou gestopt zijn.

Els heeft zeker en vast een grote rol gespeeld. Ze bleef me motiveren telkens verder te doen, maar tilde me ook tot een hoger niveau. Ze vertelde en leerde ons de kneepjes van het vak altijd met heel veel liefde voor dwarsfluit en muziek. Dat wilde ik graag overnemen.

Super merci Els voor al de jaren! Ik heb heel veel bijgeleerd. Niet enkel over het dwarsfluit spelen, maar ook gewoon om er te staan en te zijn wie je bent. Iedereen heeft een andere stijl en die kun je zeker ook uiten in de muziekschool.

Ik heb inderdaad enkele vrienden gemaakt hier op de academie. Luna, Carmen-Louisa, Lore... Super merci voor de vele leuke momenten die we samen beleefd hebben. We spreken nog wel eens af hé.

Ik weet nog niet goed wat ik hierna zal doen. Ik zal zeker en vast mijn dwarsfluit niet zomaar aan de kant laten liggen.