De arpegginone is een muziekinstrument, ontworpen door J. Staufer, dat een kruising is tussen een gitaar en een cello. Qua vorm lijkt het instrument het meest op een gitaar maar qua speelwijze op de cello. Het bekendste werk dat voor de arpeggione geschreven is, is deze sonate van Schubert. Het instrument heeft echter niet zo lang bestaan, waarschijnlijk doordat het technisch niet zo gemakkelijk was om 1 snaar tegelijk te spelen en niet iedereen kon de (nasale) klankkleur van de arpeggione apprecieren. Daardoor wordt deze sonate ook gewoon op altviool gespeeld.

Dit concerto, in de stijl van J.C. Bach is eigenlijk geschreven door H. Casadesus en het concerto kent een vreemd verhaal. Casadesus beweerde dat hij het concerto ontvangen had van Camille Saint-Saens en dat hij (Casadesus) het enkel uitgaf. Dit bleek helemaal niet waar: hij beweerde dit alleen maar omdat Saint-Saens meer naambekendheid had dan hijzelf. Zo probeerde hij het concerto beter te verkopen. Het concerto is oorspronkelijk geschreven voor viola da gamba.

secret inspirations zijn een reeks pianowerken geschreven tussen 2002 en 2004. Stuk voor stuk vertellen ze een eigen verhaal. Ze werden opgevat als kleine poëtische vertellingen die gebaseerd zijn op enkele intieme momenten uit het dagelijks leven van de componist. Momenten van ontroering, verbazing, verdriet, geluk, passie en schoonheid.

Naast Schönberg en Stravinski was Béla Bartók een derde belangrijke vernieuwer van de Europese muziek aan het begin van de twintigste eeuw. Ook hij zocht een weg uit de rond 1900 in een impasse geraakte tonale muziek en vond die in de volksmuziek. Aanvankelijk knoopte hij met zijn symfonisch gedicht Kossuth (1903) aan bij de nationalistische muziektraditie van Liszt, maar vond met de herontdekking van de Hongaarse boerenmuziek zijn eigen stem. Samen met Zoltán Kodály was hij één van de eersten die resultaten van folkloristisch onderzoek toepaste in eigen composities. Groot verschil met componisten uit de negentiende eeuw was dat Bartók folklore niet aanpaste aan het tonale systeem, maar uit volksmuziek zijn eigen muzikale idioom opbouwde. Hierdoor was zijn componeerstijl flexibel ten aanzien van andere gelijktijdige muzikale trends, zonder zijn eigen uitgangspunten geweld aan te doen.

Carles De Beriot was een Belgische componist. Hij wordt gezien als stichter van de Belgische vioolschool, die via zijn leerling H. Vieuxtemps doorloopt naar diens leerling E. Ysaye. Hij schreef onder andere negen zeer virtuoze vioolconcerten, waarvan nu alleen het laatste nog veel gespeeld wordt.