Alt
Datum: maandag, 30 april, 2018 - 19:30
Deelnemers:
Elien Cracco
Viool
Czardas
V. Monti
Czardas is een Hongaarse dans: een korte introductie wordt gevolgd door een snel, virtuoos deel. V. Monti werd geboren in Napels en studeerde er viool en compositie. Hij dirigeerde ook. Zonder deze Czardas zou V. Monti weinig bekendheid genieten.
Concerto in g minor: 2e deel
A. Vivaldi
Vivaldi was een Italiaans componist. Zijn muziek was bedoeld om de massa aan te spreken in plaats van alleen de intelectuele elite.Zijn composities zijn dikwijls helder, met harmonische contrasten.
Eewoud Buffel
Piano
Sonatina in colors: Yellow - Blue
K. Olson
In de 'Sonatina in Colors' komen verschillende kleuren en emoties aan bod. Yellow (geel) staat voor helder, flitsend en flashy. De scherpe accenten, de gesyncopeerde ritmes en de maatwisselingen zorgen daarvoor. Blue (blauw) is een meer introvert, droevig deeltje. De aanduiding 'blue' voor rouw is afkomstig uit de zeilscheepvaart. Als een schip tijdens de reis zijn kapitein of een andere officier verloor, voerde het voor de rest van de reis een blauwe vlag en werd een blauwe band rond het hele schip geschilderd alvorens de thuishaven binnen te lopen.
Mas que nada
S. Mendes - arr. E. Buffel
Mas que nada is een bekend lied van de Braziliaanse muzikant Sérgio Mendes, geschreven door Jorge Ben Jor. Het nummer werd in 1966 uitgebracht en zorgde ervoor dat Mendes' album zeer goed verkocht. Het nummer is regelmatig gecoverd. In 2006 nam Mendes zelf een nieuwe versie op met de Amerikaanse hiphop-groep The Black Eyed Peas. De Portugese titel betekent iets als "mooi niet" of "zeker niet"; Het Spaanse "más que nada" betekent iets heel anders, namelijk "vooral" of "voornamelijk".
Hermien De Baene
Altsaxofoon
Sonate op.19 deel 2
P. Creston
Paul Creston werd geboren in 1906 als Giuseppe Guttoveggio in New York City. Zijn vader was vanuit Sicilië naar de Verenigde Staten gekomen en werkte als huisschilder. Tijdens zijn jeugd bezocht Creston samen met zijn moeder Sicilië, waar hij werd blootgesteld aan de volksliederen en dansen van de Siciliaanse boeren en zijn liefde voor muziek werd gewekt. Bij zijn terugkeer in de Verenigde Staten overtuigde hij zijn ouders om hem muzieklessen te laten volgen. De vroegrijpe Creston overtrof snel de capaciteiten van zijn leraar en begon op zijn veertiende zijn eigen weg te gaan. Rond deze tijd deed hij zijn eerste pogingen tot compositie, hoewel zijn dromen over een muzikale carrière werden ingekort toen hij op zijn vijftiende werd gedwongen om de middelbare school te verlaten om zijn gezin te helpen ondersteunen. Samen met zijn mede-immigrantenzonen, Walter Piston en Peter Mennin, besloot de jonge Giuseppe zijn naam te "veramerikiseren". Nadat hij de naam "Cress" had verdiend door Crespino in een schoolspel te spelen, breidde hij het uit naar Creston en werd de naam "Paul" gekozen omdat hij het geluid ervan leuk vond. Tijdens zijn loopbaan als loopjongen en later als bankklerk en als examinator voor verzekeringsclaims, zou hij vroeg opstaan en tot laat in de nacht werken, piano oefenen en componeren. Gedreven door het verlangen naar zelfverbetering, rook Creston gemalen koffiebonen om wakker te blijven terwijl hij de klassiekers van geschiedenis, literatuur en filosofie las. Crestons eerste baan als muzikant vond plaats van 1926 tot 1929, toen hij als theaterorganist werkte voor stille films. Na de introductie van talkies, werd Creston benoemd tot organist van de St. Malachy's Church in New York, een functie die hij de komende drieëndertig jaar zou bekleden. De sonate werd gecomponeerd in 1939.
The Green Hill
Bert Appermont
Het opzet van deze compositie was om een solowerk voor euphonium te schrijven in een Keltisch klinkende stijl, omdat opdrachtgever Erich Schmidli een grote liefhebber is van dit genre. De titel van het werk verwijst naar de groene heuvels van Ierland en Schotland, waar de Keltische muziek haar oorsprong vindt. Het eerste deel van het werk is opgebouwd rond een zangerig thema dat langzaam opbouwt naar een hoogtepunt (Air). De solist neemt achtereenvolgens de melodie en de ?soms rijkelijk versierde - tegenmelodie voor zijn rekening. Na een grootse tutti deint de muziek uit en breekt een opzwepende Jig los (deel 2). De solist kan hier zijn virtuositeit en vingervaardigheid tonen in wisselwerking met het orkest. De twee hoofdthema?s worden op diverse manieren verwerkt en ontwikkeld totdat ze in een majestueuze koraal afwisselend weerklinken. Tenslotte komt nog één keer het zangerige thema weer in het volledige orkest, waarna de solist mijmerend en lieflijk het werk afsluit. Maar de componist heeft dus het werk ook bewerkt voor altsaxofoon.
Niels Vanhooren
Viool
Cantabile op.17
N.Paganini, arr. G. Van Rompaey
N.Paganini was een Italiaanse violist en componist, wiens virtuositeit op zijn instrument legendarisch is geworden. Veel mensen geloofden dat Paganini een 'duivelsviolist' was. Hijzelf versterkte de legendevorming door 's nachts op kerkhoven voor doden te spelen. Hij had ook de gewoonte om voor een concert zijn gezicht wit te schminken om zo nogmeer tot de verbeelding te spreken. Een in die tijd 'mysterieuze ziekte', stelde hem in staat tot extreme virtuositeit bij het vioolspel. De bekende cantabile is, in tegenstelling tot de meeste van zijn werken, niet het grote virtuoze vuurwerk. In plaats daarvan is het een prachtige Italiaanse vocalise.
Concertino in G op.24 : deel 1
O.Rieding
Oskar Rieding was een Duitse violist, leraar muziek en componist van vele stukken voor viool en piano. Hij staat bekend om zijn bijdrage aan de Hongaarse muziek, in het bijzonder het muzikale leven van Boedapest. Rieding schreef vooral concerto's voor studenten. Concertino in G, op. 24 , is daar een voorbeeld van.
Ensemblegroep
Hilde Coppé
PFDeelnemers: Debrabandere, Olivia - H3 (ins) - leerling van Coppé, Hilde
Repliek: Monteyne, Marlies (zang); Vermandere Jo : vibrafoon
Litanei, Après un rêve.
F.Schubert, G.Fauré
Uit de liedcyclus : Geistliche Lieder S.562. Auf das Fest Aller Seelen. Uit 3 songs Op. 7 nr. 1, geschreven in 1878.
Falling Leaves, Mahel 2
W.Mertens, J-Cl.Tavernier
Oorspronkelijk voor vibrafoon en piano, nu met vibrafoon en harp. Jean-Claude Tavernier schreef vooral muziek voor percussie.